Meest bizarre duel uit M.S.V.'71 geschiedenis
Komend jaar viert M.S.V.'71 haar 50e verjaardag. Dat jubileum gaan we uiteraard op onze bekende manier uitbundig vieren. Binnenkort hoort u hier meer over. Maar vandaag kijken we alvast een keer terug op een bijzonder en uiterst memorabel moment uit de historie van onze club. De promotie naar de 3e klasse op 1 juni 2005, vandaag precies 15 jaar geleden.
Nacompetitie
In het seizoen 2004 /2005 eindigde M.S.V.’71 na een wisselvallige eerste seizoenhelft en een ijzersterk 2e deel, onder leiding van trainer Wilco Wapenaar op de 2e plaats achter kampioen FC Mozaiek. Nadat in de nacompetitie eerst Lekkerkerk en daarna Erasmus op eenvoudige wijze aan de kant waren gezet, moest het karwei (promotie naar de 3e klasse) op het neutrale terrein van Hermes DVS tegen CKC worden afgemaakt. Het zou uiteindelijk het meest bizarre duel uit de geschiedenis van M.S.V.'71 worden en dat is het tot op de dag van vandaag nog steeds. We kijken 15 jaar na dato daarom via oude verslagen en commentaren nog eens terug op deze historische gebeurtenis. Een heuse thriller.
Veel mensenuit Maassluis en omstreken waren getuige van dit historische duel
Meest bizarre duel ooit!
1 juni 2005 is een datum die bij iedere échte MSV’er in het geheugen gegrift staat. Ook Wilco Wapenaar weet het nog als de dag van gisteren, zelfs wat er aan het spectaculaire duel voorafging. ,,We rekenden in de nacompetitie moeiteloos af met Lekkerkerk en Erasmus en waren topfavoriet in de finale. Dat vonden we zelf ook. Of dat voor extra druk zorgde? Nee, er was een gezonde spanning voelbaar voorafgaand aan de wedstrijd. Maar we voelden ons sterk. We hadden op dat moment dan ook een uitstekend team, dat ook tactisch goed onderlegd was. Daar konden we tegenstanders mee verrassen, zo bleek eerder in het seizoen. Kortom, we waren er klaar voor, dachten we …”
Hoe anders bleek de realiteit. Na ruim een halfuur spelen stond er 0-3 op het scorebord! Volgend Rotterdams Dagblad-verslaggever Vincent de Voogd omdat Wapenaar begonnen was met een onbegrijpelijke opstelling. Wapenaar: ,,Ja, dat schreef hij de volgende dag in de krant. Ik heb die opmerking nooit begrepen. We begonnen zoals altijd in een 3-4-3-opstelling, maar hadden op links een aanpassing gedaan omdat CKC beschikte over een razendsnelle rechtsbuiten. Daar hadden we geen antwoord op en dat bezorgde ons de grote achterstand.”
Rustig
Waar menig trainer scheldend en tierend in paniek zou zijn geraakt, bleef Wapenaar echter de rust zelve. De trainer werd op weg naar de kleedkamer wel tot op het bot gegriefd door een CKC-begeleider, die hem op zeer minzame wijze influisterde dat de wedstrijd voor zijn team in de tas zat. ,,Ik heb die man verteld dat hij nog niet van ons af was. Vlak voor de thee had ik al een middenvelder (Assad Mohunlol, red.) ingebracht voor een aanvaller (Bas Lankwarden, red). Dat zorgde gezien de ruime achterstand voor veel vraagtekens, maar ik wilde eerst dat het verdedigend goed kwam te staan. Toen dat het geval was, zijn we weer aan aanvallen gaan denken.”
Ronald Bolijn werd dit seizoen topscorer. Hier is hij ook weer heel dicht bij een treffer
Uiteindelijk bleek de tactische ingreep en de bewaarde rust dé manier om het duel alsnog te doen kantelen. M.S.V. ’71 kwam als herboren uit de kleedkamer en zette de succesvolle inhaalrace in. Ronald Bolijn maakte in de 50e minuut 1-3, een kwartier later zorgde Roel Bijkerk voor 2-3, waarna Tim Kolmus vijf minuten voor het verstrijken van de officiële speeltijd de gelijkmaker op de borden schoot. Toen het gefrustreerd geraakte CKC ook nog eens met tien man kwam te staan, was het tijd om de genadeklap uit te delen. Die kwam er in de laatste minuut van de verlening. Wederom Tim Kolmus was het goudhaantje, hij schoot M.S.V. ’71 voor het eerst in zijn bestaan naar de derde klasse. ,,Ik vergeet nooit hoe Tim na zijn treffer in mijn armen vloog,” krijgt Wapenaar nog koude rillingen. ,,De ontlading was enorm. Dat juist Tim hem maakte, was geweldig. Hij had een moeilijk jaar achter de rug, had motivatieproblemen en overwoog zelfs te stoppen met voetballen. Dat liet ik niet gebeuren. Ik ben met hem gaan praten en dat werkte. Hij bleef erbij en de beloning voor al de inspanningen kwamen er toen uit. Dit was echt de mooiste wedstrijd uit mijn trainerscarrière en zal dat ongetwijfeld ook altijd blijven.”
De spanning was te snijden die laatste minuten op en rond de dugout van M.S.V.'71
Opstelling M.S.V. ’71:
Robert Kuipers
Frank de Gier
Jeffrey Mansveld
Martin de Heer
Jeremy Kolmus
Peter Ducaneaux (82. Herman Janson)
Roel Bijkerk
Chris Kolmus
Tim Kolmus
Ronald Bolijn
Bas Lankwarden (40. Assad Mohunlol)
Scoreverloop:
M.S.V. ’71-CKC 4-3 (0-3)
7. Ronnie IJsselstein 0-1
23. Gerrit van der Ruit 0-2
32. André van Ballegooijen 0-3
50. Ronald Bolijn 1-3
65. Roel Bijkerk 2-3
85. en 119. Tim Kolmus 3-3 en 4-3.
Na afloop werd het feest uitbundig gevierd door alles en iedereen met zwart wit bloed
Wilco Wapenaar ging na afloop op de schouders. En dat was meer dan terecht. De oefenmeester vertrekt naar DEHMusschen. In december van het vorig jaar besloot het bestuur van M.S.V.’71 het contract met Wapenaar niet te verlengen. De M.S.V.’71 trainer was en is nog steeds teleurgesteld over dat besluit. Wapenaar verbeet die teleurstelling en leidde zijn ploeg alsnog naar de 3e klasse. Een prestatie van formaat. Onmiddellijk na het behalen van de promotie heeft Wapenaar moeite met het omschrijven van zijn gevoel : “Het is een gevecht Natuurlijk ben ik heel erg trots op de prestatie, die we geleverd hebben. Neem nou alleen deze wedstrijd. Zo’n slechte eerste helft en dan toch met 4-3 de prijs binnenhalen. Maar van de andere kant baal ik er verschrikkelijk van dat ik niet verder mag met deze groep. Dat doet pijn”. M.S.V.’71 onderging gedurende het seizoen een metamorfose. De ploeg presteerde voor de kerst erg wisselvallig. Daarna ging het steeds beter. De laatste nederlaag dateert alweer van 31 oktober van het vorig jaar. Heeft Wapenaar een verklaring voor deze ommekeer : “Daar is niet één verklaring voor. Dat is meer een proces. In de wedstrijd FC Mozaiek uit heb ik dingen gezien , die positief waren voor de toekomst. Ondanks het verlies. Maar die partij gaf me wel vertrouwen om op de ingeslagen weg verder te gaan. Ook het trainingsweekend heeft zeker een positieve werking gehad op de groep. En via de trainingen hebben we met de hele staf geprobeerd om de groep harder en sterker te maken. Ook mentaal. We wensten geen half zacht gedrag op de trainingen. Ook heb ik veel individuele gesprekken gevoerd met spelers. Ik heb ze steeds meer mee kunnen geven van mijn fanatisme. Maar het belangrijkste is natuurlijk het winnen van wedstrijden. Dat geeft veel vertrouwen waardoor het steeds beter gaat”. Als we tot slot aan Wapenaar vragen of hij het leuk zou vinden om volgend jaar met DEHMusschen in dezelfde afdeling te spelen als M.S.V.’71 antwoordt de oefenmeester met een knipoog : “Ja natuurlijk. Dat levert me 6 punten op. Ik weet wel hoe je van M.S.V.’71 moet winnen”.
Blijdschap en Bengaals vuur illustreren de promotie van M.S.V.'71 naar de 3e klasse
Martin de Heer speelt een prominente rol in het elftal van Wilco Wapenaar. In het klassement ‘Speler van ’t Jaar’ staat de M.S.V.’71 aanvoerder fier bovenaan met 7,22 punt gemiddeld. Doet hem dat wat ? “Natuurlijk ben ik daardoor gecharmeerd. Maar wat ik hier vooral zo leuk aan vind is het feit dat mensen het initiatief hebben genomen om zoiets te verzinnen. Zoiets geeft extra sfeer en beleving in de vereniging. Maar de promotie doet mij natuurlijk 10 keer zoveel. Zoiets is fantastisch om mee te maken. Vorig jaar lukte het net niet. Nu wel. Hoe dat komt ? We zijn weer een jaar verder en daardoor meer aan elkaar gewend. We zijn een hechter team geworden en meer volwassen. Dit jaar hebben we wedstrijden op strijd gewonnen. Als we vorig jaar achter kwamen slaagden we er niet in om nog terug te komen. En dat is dit jaar wel anders. Dat heb je vandaag gezien. Met deze ploeg kunnen we ongetwijfeld mee in de 3e klasse. Daar zijn we klaar voor”.
Tom Bijkerk kan in de selectie van M.S.V.’71 worden bestempeld als de grootste pechvogel. Vorig jaar kreeg de oudste van de broers Bijkerk last van zijn knie en miste daardoor een deel van het seizoen. En dit jaar werd de ongelukkige spits in de wedstrijd tegen DRGS zodanig geblesseerd dat hij maanden is uitgeschakeld. Hoe kijkt hij naar deze promotie ? “Een beetje met een dubbel gevoel. Ik vind het geweldig voor M.S.V.’71. Maar voor mezelf is het toch wat anders. Natuurlijk heb ik bijgedragen aan deze promotie, maar in de beslissende fase was ik er niet bij. Daardoor heb ik niet dat echte euforische kampioensgevoel. Gelukkig heb ik wel de periode titel meegemaakt. Een week later raakte ik geblesseerd tegen DRGS.”.Dat Bijkerk meeleefde met zijn ploeg getuigt wel van het feit dat hij alle wedstrijden van “zijn” team trouw bleef volgen.
En in de laatste fase zelfs met een mascotte. Hoe zit dat precies ? “In de periode dat we in de nacompetitie tegen Lekkerkerk moesten zat ik nog eens in een fotoalbum te bladeren. Daarin kwam ik een foto tegen van ons D1 elftal van toen. Met spelers als Michael Heeren, Kees Starmans, Michael van Gelderen en Tim Kolmus. We werden toen kampioen. Op die foto zag ik weer die mascotte die ik van mijn oma heb gekregen. Ik besloot toen om hem tijdens de nacompetitie mee te gaan nemen naar de wedstrijden. En het heeft gewerkt. Zeker vandaag.
De reacties van Peter Ducaneux en Erik de Gier op de behaalde promotie zijn typerend voor deze oer MSVers. Beiden zijn natuurlijk zelf hartstikke blij met het behaalde resultaat. Maar ze vinden het vooral geweldig voor de club. Voor al die mensen , die al jaren met M.S.V.’71 bezig zijn en werken voor deze club. Die mensen zijn nu zo verschrikkelijk blij. Ze snakten naar dit moment.
Erik de Gier maakte de laatste 2 wedstrijden mee vanaf de reserve bank omdat zijn trainer koos voor een systeem met maar 3 verdedigers. De Gier hierover : “Natuurlijk was dat een teleurstelling. Dit soort wedstrijden wil je graag spelen. Maar ik kan het wel begrijpen. Tactisch stond ik er ook wel achter. Zoals we tegen Erasmus speelden was geweldig. Als ik had meegedaan in die wedstrijd had ik een zoekende verdediger geweest. Maar ondanks dat ik de laatste 2 wedstrijden niet heb meegedaan vind ik wel dat ik heb bijgedragen aan deze promotie. Zeker weten”.
Broer Frank de Gier heeft zoals het er nu naar uitziet voorlopig zijn laatste wedstrijd voor M.S.V.’71 gespeeld. De 30 jarige verdediger stopt ermee. Zijn teamgenoten wilden er nog niet aan, want die zongen in de volle kantine “Frankie 3e klasse Olé, Olé . “Dat deed me wel goed” reageert de nuchtere de Gier. “Het is toch een blijk van waardering. Ik heb die beslissing genomen toen de 3e klasse nog helemaal niet in zicht was. Ja ik sta nog steeds achter die beslissing. Hoe ik daartoe kwam ? Ik liep eerder dit seizoen op een bepaald moment van het veld af en realiseerde me toen dat ik dat al deed sinds ik een kleine jongen was. En nu loop je hier nog steeds, dacht ik toen. Omdat ik ook wat zakelijke dingen heb om op te starten, waar ik veel tijd in wil steken en omdat we sinds kort een kindje hebben, heb ik toen de knoop doorgehakt en besloten om te stoppen. Maar ik heb nog nooit in de 3e klasse gespeeld………. De twijfel is er. Als ik het volgend seizoen niet aan kan zien en het weer begint te kriebelen, zeg ik tegen Marlon hier ben ik weer. Maar ik neem de beslissing, dat is zeker”.
Ronald Bolijn zorgde er met zijn strafschop voor dat zijn team er weer in begon te geloven. Was hij niet nerveus toen hij vanaf elf meter mocht aanleggen. “Nee hoor. Ik wist zeker dat ik hem ging maken. Het was het begin van een inhaalrace. Met een fantastisch resultaat. Nog veel mooier dan die 6-0 tegen Erasmus. Het feit dat ik geen topscorer van het Waterweggebied ben geworden vind ik niet zo erg. Ik heb er dit seizoen 20 gemaakt en vorig jaar 18. Bovendien heb ik ook veel assists op mijn naam staan. Zoals vandaag bij die 4e goal van Tim. Daardoor hebben we deze promotie gehaald en dat geeft veel meer voldoening.”
Behalve Erik de Gier zat ook Assad Mohunlol wegens tactische ingrepen de laatste 2 wedstrijden op de bank. Natuurlijk was ook hij teleurgesteld. Maar ook Mohunlol had begrip voor zijn trainer. Het feit dat hij als invaller toch nog een positieve inbreng had voor het team gaf Assad Mohunlol toch nog een goed gevoel. “Heerlijk was dat. Maar ook logisch. Het elftal had behoefte aan een controlerende middenvelder. Het was fijn dat ik vandaag nog meer dan een helft mee kon doen”. Volgend jaar staat zijn vader Marlon Mohunlol als oefenmeester voor de groep. Hoe kijkt Assad daar tegenaan ? “Daar heb ik al veel opmerkingen over gehoord. Maar ik ken mijn vader langer dan vandaag. De beste speelt gewoon bij hem. Of ik dat zal zijn weet ik niet zeker. Ik ga in elk geval mijn best ervoor doen”.