top of page
nicovdlelij

Het legendarische “vaders elftal” van M.S.V ’71


Er zijn veel verhalen te vertellen over de 50-jarige geschiedenis van M.S.V.'71. Onlangs kregen zo'n heerlijk verhaal toegestuurd van Wim Bijkerk. Jarenlang een zeer succesvolle jeugdtrainer bij onze club en de vader van de talentvolle (oud) 1e elftal spelers Tom en Roel. Zelf trapte Wim in de jaren 80 een balletje bij M.S.V.'71 in het zoals hij het zelf noemt legendarische vaders elftal. Hij vertelt daar heel amusant over in bijgaand verhaal.


Onlangs zat ik weer eens bij mijn beste vriend Kees Starmans SR op de bank en hadden wij het over vroeger. In dat vroeger speelde de periode waarin wij mochten uitkomen in het legendarische “vaders elftal” een prominente rol.



Wim Bijkerk (links) en Kees Starmans SR (rechts)



Halverwege de jaren 80 speelden onze “zaadjes” Kees jr (Links) en Tom (rechts) bij M.S.V,’71 in het E-1 team van trainer Ron van Straaten. Aan het eind van het seizoen organiseerde Ron een wedstrijdje van de vaders van E-1 tegen de vaders E2,. Dit is vervolgens geheel “uit de hand gelopen”.

Wat volgde was de oprichting van een zaalteam wat een seizoen later resulteerde in een heus veldteam dat als MSV 6 werd ingeschreven bij de KNVB. Het “Vaders elftal” was geboren.



Het eerste seizoen speelden we met o.a. Ed van Gelderen, Wim Palmen, Sjaak Stadt, Rob van Put, Jan Verbrugge, Peter Kolmus, Peter Versluis, Peter Jager, Aad Menkhorst en Ron van Straaten zelf (als jonkie voor het loopwerk). Allemaal echte MSV’ers dus. Later kwamen daar ook nog eens jongens als Marlon Mohunlol , Ed de Bruin, Ton van Dijk , Gerrit Kuipers en Steven James bij (hoezo echte MSVérs). Het eerste seizoen werden we direct kampioen tijdens een beslissende wedstrijd op het 1e veld, onder een publieke belangstelling waar het eerste elftal toen jaloers op was.



Dat het een echt familie elftal was bleek uit het feit dat tijdens en na wedstrijden (3e helft) de meeste vrouwen en ook de kinderen aanwezig waren. Het was dan in een meestal afgeladen MSV kantine super gezellig met het Rad van Fortuin van Hans Dries en vaak live optredens met zelfs regelmatig onze eigen zangers Jan Verbrugge (Please…Release Me ……Let me go …!) en Sjaak Stadt (Melody D’amour). Ik hoor het nog steeds !



Onvergetelijk waren de momenten dat we met zijn allen aan onze eigen tafel (s) zaten en de verhalen sterker en sterker werden. Ooit kregen we na het drinken van de nodige biertjes een technische verhandeling van Marlon over het volgens hem ideale kantel systeem waarbij lege flessen de opstelling markeerden. Later perfectioneerde Marlon zijn systeem middels het beroemde “Halve Maan” systeem. Als de avond naderde en de portemonnees leeg na diverse oproepen van aanvoerder Ed om 5 euro te lappen, belde Ed met de De Gouden Kom en mededeelde “we komen er aan”. Wij hoorden Ed dan nog mompelen “hoezo vol” en even later zaten we weer met zijn allen aan tafel, maar nu bij de Chinees.


Onvergetelijk ook waren de jaarlijkse “trainingskampen” waarbij ook de vrouwen weer aanwezig waren. Het werd dan LAAT !! Meerdere malen trokken individuen zich vermoeid terug op hun slaapkamer om dan even later weer doodleuk aan te schuiven voor toch nog maar een biertje. Het was zonde om te gaan slapen!

Dat we dan de volgende morgen een heuse oefenwedstrijd moesten spelen mocht de pret op dat moment niet drukken. We speelden ooit tegen een familie elftal van Wim Palmen in het zuid Limburgse Heerlen. Nooit meer hebben we tegen een slechter team gespeeld. We hebben er alles aan gedaan om Wim Palmen voor de ogen van zijn familie en tegen zijn familie te laten scoren maar het mocht niet baten. Wim heeft toen het wereld record kansen missen op zijn naam gezet.


Wie in dit betoog niet mag ontbreken is onze leider/coach van het eerste uur. Niemand minder dan een van de oprichters van MSV t.w. Jan Middelburg nam het vaders elftal onder zijn hoede. Wat een geweldige en karakteristieke man was dat zeg !. Alles altijd tot in de puntjes verzorgd en steevast voor iedere wedstrijd een donderspeech in de kleedkamer hetgeen in de rust nog eens dunnetjes werd over gedaan.



Coach Jan Middelburg (midden) aan het woord met verder vlnr Sjaak Stadt, Peter Jager, Kees Starmans sr (weer eens geschorst !!) Jesse Scharbaai en Jan Verbrugge


Onvergetelijk was die keer dat wij een uitwedstrijd tegen RKWIK speelden en Jan voor de wedstrijd aangaf dat hij ons geouwehoer tegen de scheidsrechter niet meer pruimde. Hij schaamde zich er rot voor en het was MSV onwaardig. Hij kondigde aan dat hij de eerste de beste die iets tegen de scheids zei, er hoogstpersoonlijk uit zou halen. Groot was onze pret toen Jan zelf na 10 minuten wegens aanmerkingen op de leiding als grensrechter werd weg gestuurd.


Over de wedstrijden en over de gein in de kleedkamer zou ik een boek kunnen schrijven.

Zo speelden wij ooit thuis tegen Dilettant. We moesten winnen om nog kampioen te kunnen worden. Tien minuten voor tijd scoorden wij de belangrijke 2-1. Dus de wedstrijd rustig uitspelen was het advies van Jan. Het viel toen al op dat Kees SR als een gek liep te storen en ons naar voren wilde stuwen. Na afloop (2-1winst) smeet Kees zijn voetbalschoenen woest in een hoek en mopperde dat wij onze eigen glazen hadden ingegooid met het gelijke spel. Hij kon er niet over uit. Wij begrepen toen dat Kees een doelpunt had gemist !!!!! Hij geloofde het niet haha !!!


Of die uitwedstrijd ergens aan de Charloisse Lagendijk. Ik speelde tegen een broze man van in de 70 met hele dunne beentjes. Toen die man mij een paar keer middels een nooit eerder geziene pirouette passeerde kreeg ik het advies (van een niet nader te noemen vriend) hem “af te zagen”. Na de wedstrijd bleek de man een kunstbeen te hebben waarop hij om zijn as kon draaien. Moet ik nog horen …..!




Niet vergeten mogen worden de vaste trainingsavonden op donderdag. In het begin was de opkomst steevast hoog maar enige jaren later nam die snel af. Bijzonder was dat de opkomst na de training in de kantine weer wel op 100 % zat. Geweldige avonden waren dat met de eerste jaren Jan Hokke en later Leen den Uyl achter de bar die om 24.00 uur voor de eerste keer “laatste ronde” aankondigden.




Dat was buiten Peter Kolmus gerekend. Onder het uitroepen van “One for the Road” bestelde hij regelmatig bij. Jan en later dus Leen moeten er gek van zijn geworden maar zij bleven altijd ( soms wel met een weemoedig gezicht) de bestelde biertjes tappen. Met terugwerkende kracht, Bedankt Jan en Leen …..!!!!!



Aan alles komt een einde (na zo’n 12 jaar stopten ook de laatste mannen van het eerste uur), dus ook aan die prachtige periode in ons leven waar wij met ontzettend veel plezier aan terugdenken. De mooie verhalen zullen echter nooit verloren gaan! Onze zoons (inmiddels al lang zelf vader) spelen nu ook weer in een soort “vaders elftal” (het derde). Geniet er van jongens en zorg voor mooie verhalen !!!!!



Met dank aan MSV’71 en al die mooie mensen die ons al die jaren hebben verwend en hebben bijgedragen aan die mooie jaren. Zoals Jan Hokke, Kitty en Leen den Uyl en Arie van der Harst van de bar. De keuken medewerkers die onze kinderen van duizenden patatjes hebben voorzien. De scheidsrechters (m.n. Sjaak, Huub en Aad) die ons gemopper jaren hebben getolereerd. En uiteraard onze geweldige wedstrijdsecretaris en MSV legende Maarten Bakker!!!!!!!


Mede namens mijn vriend Kees Starmans

Wim “KAP” Bijkerk



bottom of page