Ariston’80 3 – M.S.V.’71 3 3-0 (1-0)
In een heel raar jaar waarbij verschillende wedstrijden om uiteenlopende redenen uitgesteld zijn, speelden we pas de tweede wedstrijd in de maand Maart. Tegen laagvlieger Ariston vond het merendeel van het derde om uiteenlopende redenen dat het niet de moeite waard was om te spelen, dus hadden we precies 11 man (de basis elf), een grensrechter (Henk), een teammanager (Fer), en een supporter (Tom B.). Ik denk dat het herstel van Tom nog wel heel lang duren na het zien van deze wedstrijd.
Al is het systeem belangrijker dan de poppetjes, om het verhaal volledig te maken, volgen hier de trouwe elf basisspelers die aan de wedstrijd begonnen, en eindigden: Geert, Frank, Scott, Danny, Robbert, Reno, Dave, Jan, Loek, Wesley, en Martin.
De wedstrijd werd niet gespeeld bij Ariston, maar bij DVV, en dat had niemand aan Martin verteld. Gelukkig, of helaas, kwam hij er net op tijd achter en kon hij toch nog meedoen. Gedurende de wedstrijd werd wel duidelijk dat een groot deel van hem bij Ariston was gebleven, want de eerste helft leek het alsof hij geen schoenen aan had, en de tweede helft had hij de linker en rechterschoen aan de verkeerde voeten. En zelfs dan werd hij de man of the match! Tot zover het positieve nieuws van het derde…..
In een stralend zonnetje trapten we om half twee af op een veld dat net zo goed was als het derde. De strijd ging gelijk op, en aan beide kanten werd er geen kans gecreëerd, dus er was geen vuiltje aan de lucht. Een gezapig potje voetbal van twee teams die wel willen, maar niet kunnen. Het leek een beetje op de donderdagavond trainingen, maar na een minuut of tien werd de bal door een Ariston aanvaller onbedoeld voorgegeven. Onze immer betrouwbare sluitpost Geert zou normaal met deze houdbare bal geen problemen hebben, maar vandaag werd hij echter geplaagd door een enorme kater, en liet hij de bal los.
Deze viel pardoes voor de voeten van een verbaasde Ariston speler die zonder het zelf te weten de bal in de touwen schoot…. 1-0.
Ondanks deze lichte tegenslag, bleven we voetballen, althans, probeerden we te voetballen. Hoogtepunt van de eerste helft was ongetwijfeld de driedubbele schaar van Wesley, en, naar eigen zeggen, de “achter-het-standbeen” pass van Wesley!
De enige serieuze doelpoging van onze kant werd terecht of onterecht afgevlagd voor buitenspel. Doordat Scott en Danny achterin de deur op slot hielden, kwam ook Ariston niet meer voor de goal van Geert. Zodoende bleef het 1-0 tot de rust, en konden we in de kleedkamer de tactiek een beetje aanpassen.
Meteen na het begin van de tweede helft was de tactiek alweer vergeten, en gingen we door met ons normale spelletje: hoog druk zetten, en de tegenstander op eigen helft vast zetten. Gezien de status van de conditie van meer dan de helft van ons team is dat waarschijnlijk niet het slimste plan, maar het was wel ene plan vol passie! En jawel, het had effect, want we werden zeker gevaarlijker dan de eerste helft en konden de druk op de goal van Ariston verhogen. Of verhogen? We hadden de hele eerste helft totaal geen druk op de goal van Ariston gezet, dus in plaats van de druk te verhogen, zetten we nu eindelijk de tegenstander vast. Ariston werd zowaar een beetje zenuwachtig van de aanvalsdrift van het derde. Bij een van de spaarzame aanvallen werd de bal vanaf links uitstekend voorgegeven, wellicht de mooiste pass van de wedstrijd, en bij de tweede paal ingeschoten door Wesley: 1-1. Ten minste, daar leek het op. Maar de grensrechter zag de bal in het doel verdwijnen en stak zijn vlag omhoog, waarop de scheidsrechter de zuivere goal afkeurde. Helaas heeft de VAR nog niet zijn intrede gedaan in de kelderklasse, dus moesten we dit accepteren. En, zoals wel vaker valt dan een goal aan de andere kant: na een uitval van Ariston, waar een luchtje buitenspel aan zat, werd het 2-0. Hierna was het even tijd om op adem te komen, want Jan vH die nog nooit zo veel speelminuten in 1 seizoen heeft gemaakt, had de scheidsrechter om een drink - en rookpauze gevraagd. Het was tenslotte net 15 graden en ja, dan is dat wel hard nodig. Deze korte onderbreking was de nekslag voor het derde, want we dachten dat deze korte pauze het einde van de wedstrijd was. En inderdaad, vijf minuten later werd het zelfs 3-0 na een prima uitgespeelde counter van Ariston.
Twee minuten voor tijd werd Robbert nog gewisseld voor stormram Henk, die zich onsterfelijk had kunnen maken als zijn schot op de goal van Ariston zou zijn geweest. Helaas, zijn schot miste enige precisie en verdween zelfs over de zijlijn. De wedstrijd kabbelde naar het einde, en als de wedstrijd nog 90 minuten had geduurd, hadden we nog niet gescoord. Het zat er vandaag niet in.
Gelukkig wist iedereen na de wedstrijd hoe en wat er beter had gemoeten, en na een verfrissend biertje hadden we zelfs het idee dat we voor het kampioenschap hadden kunnen gaan als we niet zo vaak een tegenslag hadden gehad. Ja, ja…..
Volgende week weer een belangrijke thuiswedstrijd, en het lijkt erop alsof we dan weer net wel, of net niet genoeg man hebben. Volgens onze MSV3 groepsapp hebben we 30 (dertig!) spelers, dus het zou toch mogelijk moeten zijn dat we een paar spelers op de been kunnen brengen?