Gedeeltelijk eerherstel? M.S.V.’71 3 – Honselersdijk 4 2-2 (2-0)

Na de abominabele vertoning van vorige week, deels veroorzaakt door het matige weer, deels door de twijfelachtige leiding en deels door de tegenstander, moesten we deze zaterdag aantreden tegen Honselersdijk 4. Deze ploeg is ook al jaren van de partij, en vaak zijn onze onderlinge wedstrijden erg sportief en vermakelijk. Ook dit keer.

De wedstrijd werd begonnen met de zapominać piłkarz, Geert in het doel, Danny, Reno, Emmie, Kees, Luc, Wesley, Martin, en Bas aangevuld met de vorige week afwezige Dave “zonder-wiskundeknobbel” en Herman “zonder-je-weet-wel”. De ziekenboeg vertoont grote overeenkomsten met PSV, net als het onbegrijpelijke wisselbeleid trouwens. De drie wissels Jan, Ronald, en Robbert, werden gespaard voor de topwedstrijden die het derde nog moet spelen. Naast hen op de bank zaten Aad, Bumba, en enkele geblesseerden die ons kwamen steunen (hulde!): Frank, Loek “Anthony” V., en Gary. Frank viel vorige week uit met ouderdomsklachten, en Loek moest vorige week bijna met de brancard naar huis gebracht worden na een vermeende overtreding.

Vandaag vertoonde Loek weinig tekenen van een blessure, en na afloop was hij dan ook degene die continue bier ging halen. Gary was nog ziek van de penalty die hij veroorzaakte tegen M.V.V., al zijn we er nog steeds niet over uit of het wel een penalty was. Afwezig door werk, ziekte, de musical Aladdin, verbouwen in Venlo, of het verhuizen van tante Ria waren Bryan, Erik, Jeremy, Sunil, Tom, Scott, Bol, Chris, Gerrit (in de pulp een keuken uitzoeken). Zelfs Kees sr, op bezoek bij tante Ria, en Wim waren afwezig, maar dit verlies werd goedgemaakt door de aanwezigheid van de oud-eerste elftalspelers Nico, Ben, en prins Velocitas I.

MSV verdediging onder druk

De opstelling en tactiek waren precies 2 minuten voor aanvang bekend, en na 10 seconden in de wedstrijd al vergeten: want, geheel tegen de verwachtingen in, namen wij het heft in handen en begonnen voorzichtig aan enkele aanvallen. Verdedigend stond het prima, er werden vrijwel geen kansen weggegeven, en als er al een bal doorkwam was het Geert die het gevaar prima pareerde tot corner. Na 20 minuten werd een prima aanval van onze kant door een van de verdedigers van Honselersdijk met de hand uit het strafschopgebied geslagen: penalty! Wat volgde was een interessant schouwspel: Kees wierp zich op door de bal te pakken, deed alsof hij de penalty wilde nemen, maar bedacht zich op het laatste moment omdat hij nog last had van zijn rugspier die hij had verrekt bij het tillen van een loodzware koelkast. Martin wilde toen klaar gaan staan, maar Wesley schoot de bal onberispelijk in: 1-0!

Wesley legt aan voor de 1-0

Nog geen 10 minuten later was het weer Wesley die gepruts in de verdediging genadeloos afstrafte: 2-0! In tegenstelling tot enkele voorgaande wedstrijden was Wesley vandaag on fire, althans in de eerste helft. Twee-nul, en dat voor rust, wat een weelde. Deze voorsprong gaf ons toch wel wat twijfel, en een van Gaaltje spookte door ons hoofd: “zijn wij nu zo goed, of zijn zij zo slecht?”

Met dit in ons achterhoofd wilden wij onze gasten niet verder vernederen en speelden de bal rustig rond tot ook onze scheidsrechter Abdennour vond dat het tijd was om tot bezinning te komen.

Geert met een spectaculaire save..

En dat lukte wonderwel, want na de rust was het wedstrijdbeeld totaal anders: de rollen waren omgedraaid, nu was het Honselersdijk dat domineerde. Wij liepen te veel achteruit, en lieten te veel ruimtes ontstaan op het middenveld. Het team van de Honselerdijkers bestaat uit 1 voetballer, en 10 figuranten, een feit waarvan wij heel goed op de hoogte waren. Danny had het plezier van deze voetballer in de eerste helft vergald, maar in de tweede helft wilden wij dit rot gevoel bij hem wegnemen door hem alle ruimte te geven. Dit resulteerde in twee prima goals van deze linkerspits: 2-2!

Om een pijnlijke afgang te voorkomen werd meteen ingegrepen door de spelers die eigenlijk gespaard zouden worden toch in te brengen: Ronald, voor Bas, en Robbert, voor Danny, en zij moesten ervoor zorgen dat er geen verlies werd geleden, èn dat er 1 punt in Maassluis bleef. Deze missie was aan beide mannen wel besteed en onder hun leiding werd het punt ook binnengehaald! De wedstrijd kabbelde naar het einde, en na de tweede 45 minuten vond de goed leidende scheids het tijd voor een biertje, of voor sommigen een colaatje.

Na afloop waren het voornamelijk de wijze woorden van het illustere duo Waldorf en Statler die deze wedstrijd feilloos konden analyseren.

Luc en Emmie erg bedankt, fijn dat jullie een stapje hogerop wilden spelen, en dat ook goed deden. In elk geval 1 punt meer dan je eigen ploeggenoten ;-). Nog aanvullend op de laatste zin van het verslag van 18 september kan ik verklappen dat de betreffende speler vorige week zijn geliefde tante Ria heeft geholpen met verhuizen.