M.S.V.’71 3 – Simonshaven 2 2-0 (1-0)

Op een mooie herfstdag moest het derde aantreden tegen Simonshaven 2. Het derde is dit seizoen ingedeeld in een poule met veel teams van de Zuid-Hollandse eilanden, en dat maakt het eigenlijk wel leuk om weer eens tegen onbekende tegenstanders te spelen. Voor hen die nog nooit van Simonshaven hebben gehoord, Simonshaven is een klein dorp met 720 inwoners in de gemeente Nissewaard, net ten zuidwesten van Spijkenisse.

Aangekomen op de club viel de verslaggever iets op, en in eerste instantie was het niet meteen duidelijk wat dat was. Maar, één blik op de speeltuin verklaarde het onderbuikgevoel meteen: de speeltuin zag er heel erg opgeruimd uit. De verslaggever heeft meteen zijn uitgebreide netwerk geraadpleegd, en Wim “Waldorf” B. wist te vertellen dat Kees “Stadler” S. sr. alle rotzooi bij elkaar had geharkt om ervoor te zorgen dat de kinderen weer in een schone speeltuin kunnen spelen. Heel erg mooi natuurlijk dat deze krasse senior zich zo inzet, en op vrijwillige basis wat onderhoud verzorgt op onze club. Maar, alle alarmbellen gingen af bij deze verbaasde verslaggever toen de term vrijwillig viel. Na meer speurwerk kwam de verslaggever erachter dat deze activiteit van Kees S sr. onderdeel is van een taakstraf die bureau HALT heeft uitgedeeld aan Kees wegens het bedreigen van de vrije pers. Gelukkig was Kees op tijd verlost van zijn enkelband en kon hij aanwezig zijn op de club om het derde aan te moedigen, of te bekritiseren. Waldorf was in geen velden of wegen te bekennen, en naar het zich laat aanzien ontloopt hij Stadler.

Het mooie weer zorgde ervoor dat er veel spelers aanwezig waren, maar liefst 17 man! Dit moet bijna wel een recordopkomst zijn, en er moest dan ook snel een extra bank naast de dug-out gezet worden om alle wisselspelers een plek te geven. Omdat we maar 11 spelers mogen opstellen, begonnen we deze wedstrijd met Marnix, Herman, Frank, Erik, “wat-is-er-van-hem-over” Scottje, Reno, Luuk, Sunil, Bas(sistent), Mike, en “oogklep” Martin. Inderdaad, Martin had zijn oogkleppen afgestoft, en verscheen donderdag op de training en meteen ook vandaag bij de wedstrijd. De trouwe lezer van onze verslagen weet dat wij als team er bijna 10 jaar over hebben gedaan om hem te overtuigen om te stoppen, en dat leek gelukt. Maar op aandringen van zijn vrouw en kinderen heeft hij zijn schoenen uit het vet gehaald en zich aangemeld bij het derde. Dit tot groot plezier, vooral van zichzelf en zijn gezin. Hij wilde ook meteen aanvoerder zijn, en ging dan ook stampend en dreinend op de kleedkamervloer liggen om de aanvoerdersband te krijgen. Uiteindelijk kreeg hij de band, en hij was hier zo blij mee, dat hij na de wedstrijd nog heel lang in zijn voetbalshirt en aanvoerdersband heeft rondgelopen. Waarschijnlijk heeft hij er ook nog in geslapen. De bank was goed gevuld met allemaal sterspelers: Duuc, Robbert, Danny, Timo, David Loch(Re)Ness, en Motivated Assad.

En dan was Jack B er ook nog. Het is nog steeds niet helemaal duidelijk wat hij doet, maar de verslaggever heeft deze keer gezien dat Jack de waterzak en flessen heeft gevuld (Jack Bidon?). Veel toeschouwers waren vandaag op deze topper afgekomen, en mooi om te zien dat ook Tom B erbij was. Hopelijk kan hij weer snel aansluiten. De wedstrijd stond weer onder de bezielende leiding van Henk.

De gasten uit Simonshaven hadden er zin in en waren dan ook erg fanatiek aan het warmlopen, al ver voordat het derde de kleedkamer ging opzoeken. Alleen het kijken naar hun warming-up was voor de meeste spelers van het derde voldoende om zelf ook warm te worden. Onze gasten waren een aantal jaren jonger, en leken fitter dan de meeste spelers bij ons, dus begonnen we met rustig de kat uit de boom te kijken. Maar al snel bleek dat deze tegenstander gelijkwaardig, of misschien wel eens minder zou kunnen zijn dan wij, dus kropen we uit onze schulp om ook zo af en toe de aanval te zoeken. Deze omschakeling was voor onze dertiger Reno te veel, en hij moest dan ook gewisseld worden voor Assad. Vorige week wist hij nog zijn stempel op de wedstrijd te drukken, maar nu moest hij afhaken door het moordende tempo van het derde. Niet veel later werd de moegestreden Mike ook vervangen door David. Het was totaal niet te merken dat hij de avond ervoor een uitje had in Den Haag.

Niet alleen wisten we voetballend overeind te blijven, we creëerden zelfs mogelijkheden. En uit een van de aanvallen wist David R. de score te openen: 1-0. Onze gasten waren verbaasd dat ze op achterstand kwamen tegen die ouwetjes, en probeerden het tempo te verhogen en sneller de bal rond te spelen. Zonder grote problemen wisten we de rust te halen met de kleine voorsprong.

In de rust werden er nog een aantal wissels doorgevoerd, en kwamen Duuc, Robbert, Timo en Danny in het veld. Dit resulteerde meteen in een betere balans in het team en veel meer rust. Ook voetballend ging het beter, en het derde wist vele kansen te scheppen, maar de scherpte ontbrak bij onze voorhoedespelers. Timo kreeg nog een mooie bal, en sommigen vinden dat dit een hele grote kans was, terwijl anderen realistischer zijn en ook wel zagen dat hij de bal wel heel slecht aangespeeld kreeg, en dat het veld hobbelig was, en veel effect aan de bal zat, en …..wat nog meer? Kortom, een levensgrote mogelijkheid die uiteindelijk bij de cornervlag eindigde. Maar, hij was niet de enige die grote kansen misten. Helaas moest Marnix het veld verlaten, want na een mooie uitgooi en prachtige koprol bleef hij liggen met een blessure, welke in eerste instantie leek op de lichte schaafwond van Geert. Maar, deze blessure ziet er ernstiger uit, en we moeten vrezen dat Marnix toch zeker twee dagen is uitgeschakeld.

Gelukkig wisten we aan alle spanning een eind te maken. Na een verre ingooi van Danny wist Bassistent de bal goed te controleren, te draaien en de bal in de hoek te plaatsen: 2-0! Zoals wel vaker, geeft dit totaal geen rust bij het derde, en ondanks het grote veldoverwicht viel het derde doelpunt niet. Aan de andere kant wist Simonshaven zelf ook twee grote kansen om zeep te brengen, en bleef het uiteindelijk bij 2-0.

Na afloop werd er natuurlijk nog lang nagepraat over de vele gemiste kansen, de blessures van Reno (?) en Marnix, maar vooral over de drie punten die in Maassluis bleven.