Rockanje 2 – M.S.V.’71 3 4-2 (1-0)
Zaterdag 11 september mocht het derde alweer aantreden voor de derde wedstrijd van het seizoen. Na een vriendschappelijk duel tegen VDL 2 (2-3 verlies), en tegen Westlandia 5 (1-2 verlies), moesten we de wegafsluiting van de A20 omzeilen om naar Rockanje te gaan. Zoals altijd gingen we niet met de spelersbus, maar was het team opgesplitst in spelers die direct naar Rockanje gingen, en spelers die eerst op de club verzamelden om met elkaar op pad te gaan. Op eenzame hoogte staat Kees jr, die met de mountainbike naar Rockanje was gefietst, hulde! Een uitstekende warming up. Ondanks het feit dat het derde een selectie heeft van 22 spelers, waren er 12 bereid om vandaag aan te treden. Eenmaal aangekomen bij het sportpark “De Drenkeling” aan de Korteweg in Rockanje zagen wij dat het tweede van Rockanje al aan de warming-up was begonnen. Of zou het een junior team zijn dat een voorwedstrijd moest spelen? Nee hoor, het tweede van Rockanje bleek een gemiddelde leeftijd te hebben van rond de 18 jaar.
Het derde begon in de volgende opstelling: Jan, Erik, Scott, Martin, Ronald D., Herman, Dave, Loek, Wesley, Bryan, en Kees. Het derde, de kweekvijver van M.S.V.’71, had de talentvolle Geert aan het eerste afgestaan, waardoor Jan zijn plek in de goal moest overnemen. Daarnaast was na lange afwezigheid, nog langer dan de Corona-pauze, ook Erik de G. weer van de partij (net als vorige week, het wordt een trend!). Op de bank zat de oudste speler, Robbert, en Henk was grensrechter. De voorgaande twee weken hadden we in ons enthousiasme een gelijkspel verspeeld. Tegen VDL kwamen we zelfs 2-0 voor, maar gaven we in vijf minuten drie doelpunten weg. Tegen Westlandia moesten we een 1-0 voorsprong weggeven om onze doelstelling, niet doorgaan in de beker, ook dit jaar weer veilig te stellen.
De wedstrijd begon zoals we hadden verwacht, Rockanje in balbezit, en wij voornamelijk een blok vormend afgewisseld met gevaarlijke uitvallen van Wesley, Bryan en Kees. Al na 5 minuten was het duizelingwekkend hoge tempo te veel voor Bryan, waardoor Robbert noodgedwongen moest invallen. De gastheren waren enkele malen gevaarlijk, maar het middenveld met Loek-Herman-Dave, vormde een vertragend blok. Hierdoor stond de verdediging met Erik-Martin-Scott-Robbert als een huis(je). Gelukkig bleek Jan een zeer betrouwbare sluitpost te zijn, helaas niet klemvast, maar er kwam geen bal in. Jan moest zeker vier keer sterk optreden om de aanvallers van Rockanje het scoren te beletten. Dit tot ongenoegen van de scheidsrechter, die dan ook besloot om een onschuldig duel te bestraffen met een penalty. Dit tot grote verbazing, zelfs bij Rockanje, maar het zorgde ervoor dat de ruststand 1-0 werd.
Na de rust besloten we om meer druk naar voren te geven, en achterin 1–1 te gaan spelen. Dit leidde in de eerste minuut van de tweede helft meteen tot gevaar…..in onze eigen zestien (2-0). Het is niet handig om met z’n allen naar voren te rennen, zeker niet als de tegenstander een snelle aanvaller heeft. Maar, in plaats van de kopjes te laten hangen, gingen we met overgave door, en de jonge ploeg van Rockanje had grote moeite met ons nieuwe spel. De eerste helft hadden we voornamelijk op onze eigen helft gespeeld, maar in de tweede helft werden de rollen omgedraaid! De ene vlotte combinatie na de andere zorgde ervoor dat we steeds betere kansen creëerden, wat tot hachelijke taferelen leidde voor de goal van Rockanje. Uit een van deze mooie aanvallen wist Herman de aansluitingstreffer te maken (2-1). De onrust sloop in de ploeg van Rockanje….hoe kon het gebeuren dat die ouwetjes zo goed gingen voetballen? We bleven het betere van het spel houden, en kregen enkele corners. Uit een van deze corners wist Robbert de 2-2 tegen de touwen te knikken. Verbazing alom, na zijn prachtige doelpunt tegen Westlandia, nu alweer succesvol?
Door deze gelijkmaker realiseerden wij ons meteen dat we moesten uitkijken om onze doelstelling niet in gevaar te brengen, dus namen we gas terug om Rockanje op adem te laten komen. Gelukkig wist Rockanje in de laatste 5 minuten nog twee keer te scoren (4-2), zodat alle spelers tevreden van het veld konden lopen.
Na afloop werd er nog lang nagepraat, en bleef het lang gezellig op M.S.V.’71. Jammer dat we door diverse omstandigheden niet compleet konden zijn. Hopelijk zijn we zaterdag op volle sterkte tegen (alweer) VDL.
