Interim-coach Robbert loodst het derde naar derde overwinning op rij!

Naaldwijk 3 – M.S.V.’71 3 2-5 (1-1)

Op een prachtige lentedag moesten we om 14:30 aantreden tegen de hekkensluiter van de reserve 4e klasse op sportpark De Gekapte Bomen, voorheen De Hoge Bomen. Naaldwijk 3 was gebrand op een goed resultaat tegen ons en hadden geregeld dat deze wedstrijd op veld 1 gespeeld moest worden zodat er veel publiek kon kijken. Het voordeel van dit grasveld was dat het zo groot was, dat het geschreeuw van Geert en Martin niet te horen was voor de andere spelers. De warming up van Naaldwijk was totaal anders dan die van ons, en zag er werkelijk indrukwekkend uit, met pionnetjes, hesjes, en enorme inzet. Bij ons lagen de hesjes klaar, en die bleven de hele warming up klaarliggen.

Er was enige onrust in de ploeg, want Gary, herstellende van een blessure, had zich afgelopen donderdag plotseling aangemeld voor de training. Enkele spelers voelden dit als een bedreiging en vreesden voor hun basisplaats als Gary opeens terug zou komen en wedstrijd fit zou zijn. Daarom werd besloten de training te schrappen om iedereen fit te houden voor deze wedstrijd. De aanwezigheid van een andere geblesseerde, Tom B., bij de wedstrijd verhoogde de stress in de ploeg. Maar, het is goed te zien dat Gary en Tom bijna terug zijn.

Ondanks enkele lichte blessures startten we met de volgende elf: Geert, Danny, Loek, Herman, Robbert, Bryan, Kees, Reno, Bas, Wesley, en Martin. Op de bank zaten Jan en Ronald, later aangevuld met Luuk en Timo, en Tom B. Henk zorgde voor een feestelijk tintje door langs de lijn te gaan vlaggen. Het idee dat we tegen de nummer laatst van de competitie speelden zorgde ervoor dat meteen na het eerste fluitsignaal onze succesvolle tactiek van de afgelopen weken werd vergeten. Dit enthousiasme eiste al na 12 minuten het eerste slachtoffer. Tijdens de warming up gaf Robbert aan voldoende hersteld te zijn van de kuitspier blessure van vorige week, en eiste dan ook een basisplek op. Een lichte overschatting van deze senior, want bij de eerste de beste “sprint” speelde deze blessure weer op, en moest Duuc hem vervangen.

In de rommelige openingsfase waren wij wel de bovenliggende partij. Geheel tegen de verhouding in wist Naaldwijk de score te openen: na een voorzet vanaf links plofte de bal voor de voeten van een van hun aanvallers: 1-0. Gelukkig voor ons duurde deze achterstand niet al te lang, want Wesley had het op zijn heupen en maakte de eerste van zijn vier treffers deze middag: 1-1. Ondanks een vermakelijke eerste helft, gebeurde er vrij weinig dat de moeite waard is om te vermelden. Of het moet zijn dat het vizier van Martin en Wesley niet altijd even goed afgesteld stond. Vorige week liepen zij ongeveer 1 op 5, en vandaag was het 1 op 4, een lichte verbetering. Met nog 3 wedstrijden voor de boeg en met deze voortgang zal de laatste wedstrijd 1 op 1 zijn.

In de rust werd door self-made interim-coach Robbert geprobeerd om toch nog even de positieve punten van de eerste helft te belichten, want de rust was te kort om alle foutjes te bespreken. Zoals wel vaker wordt er totaal niet geluisterd naar hem, dus de tweede helft ging verder waar de eerste helft eindigde. Ons voordeel was dat Naaldwijk slechter uit de kleedkamer kwam, waardoor het leek alsof we beter gingen spelen. Nadat enkele kansen niet verzilverd werden, wist Wesley toch de 1-2 te maken. Na een kwartier kwamen Luuk en Timo voor de moegestreden Kees en Duuc in het veld. En het antwoord van Naaldwijk liet niet heel lang op zich wachten. Een mooi genomen vrije trap, die vanaf de bank houdbaar leek (?), verdween in de linker kruising: 2-2. Precies op de zwakke plek van Geert. Dit was ook meteen het laatste wapenfeit van Naaldwijk, want wij liepen vrij makkelijk uit naar 2-4. Wesley had nog geprobeerd om anderen te laten scoren (Martin, Timo), maar dit liep allemaal op niets uit.

Vijf minuten voor tijd werd Martin uit zijn lijden verlost door de interim-coach en mocht Jan nog even in de spits. Dit bleek een gouden wissel te zijn, want binnen 2 minuten liet Jan-“Haaland” zien hoe het moest: 2-5. Dus, hij kan het wel, scoren. Natuurlijk maakte deze goal niet uit en is alleen maar leuk voor de statistieken. Herman wist Jan dan ook nog haarfijn te vertellen dat hij beter de penalty tegen KMD had kunnen maken, dat hadden twee extra punten geweest. Het is goed om elkaar scherp te houden! Kort hierna had de prima fluitende scheidsrechter genoeg gezien, en floot af met 89 minuten op het scorebord.

Dit leverde wat verwarring op, omdat een aantal dachten dat het gestaakt werd. Was het de fanatieke aanhang van Naaldwijk die bierbekers op het veld gooiden? En, was dit dan de tweede wedstrijd in Nederland die gestaakt werd vanwege het op het veld gooien van spullen? Was de veiligheid van de spelers in gevaar? Gelukkig was dit allemaal niet het geval en had de scheidsrechter alleen maar dorst en pijn aan zijn ogen van het spel dat hij had moeten aanzien. En zo konden we met drie punten op zak terug naar Maassluis.

Het is ongelooflijk, en het lijkt wel een verhaal uit een jongensboek, maar dit was alweer de zesde wedstrijd op rij die niet verloren is gegaan! Sterker nog, mede dankzij Jan (!) hebben we drie winstpartijen op rij, en dat is lang geleden!