’s Gravenzande 5 – M.S.V.’71 3-3 (2-1)
Vorige week moest het sterrenteam van M.S.V.’71 zich tevredenstellen met een 3-3 gelijkspel tegen RAS 2. De uitwedstrijd tegen deze voornamelijk uit Polen bestaande ploeg eindigde in 1-1, nadat het derde 89 minuten lang voornamelijk bezig was om RAS 2 tegen te houden. In de laatste minuut van deze wedstrijd kropen we uit onze schulp, en wisten we zo waar de 1-1 te maken.
Over de details van de thuiswedstrijd tegen de “babbelaars” van RAS 2 is de afgelopen week heel veel gesproken, want er waren nogal wat twijfelachtige momenten. We begonnen rustig met controle en veel balbezit, zonder dat RAS ook maar een moment gevaarlijk werd. Dit gaf ons zo veel zelfvertrouwen dat ook keeper Jan, de vervanger van Geert, werd betrokken bij het spel. Daar kregen we al snel spijt van: om de opbouw van achteruit te stimuleren, kreeg Kees jr. de bal perfect aangespeeld van Jan, en Kees probeerde vervolgens de vrijstaande Herman te bereiken. Helaas was deze pass nogal onzuiver, of was deze bal dan toch voor Jan? Al snel riep Kees dat de bal voor de nietsvermoedende Jan was, terwijl Jan nog stond te genieten van zijn perfecte pass op Kees. De bal werd eenvoudig onderschept door de spits van RAS 2, en een goedkoop tegendoelpunt werd geïncasseerd, 0-1.
Nadat Wesley de gelijkmaker wist te maken, was het volgende moment ook memorabel: als vervanger van Geert was de druk op Jan enorm: hij mocht geen corners weggeven. Bij een op het oog houdbare vrije trap twijfelde Jan of hij de bal uit de hoek zou tikken, en een corner zou weggeven, of gewoon over de bal zou duiken. Dat laatste was zijn beste optie en zou het minste opvallen: 1-2. De tweede helft was voornamelijk een strijd op het middenveld, al wist Wesley te ontsnappen met de bal. Het hele team en de bank moedigde hem aan om maar eens van een meter of 25 op de goal te schieten. Met tegenzin deed hij dat ook, en de bal plofte perfect in de rechterkruising: 2-2.
De wedstrijd was vrijwel in evenwicht, en scheidsrechter Henk liet vooral veel doorspelen. Het continue praten en aanstellen van de spelers van RAS begon zelfs Henk te irriteren. Wij wilden echter wel drie punten, en bleven aandringen. Helaas lopen we dan allemaal zo ver naar voren, dat het verdedigen er een beetje bij inschiet. Nadat we weer een tegengoal incasseerde, was het weer Wesley die alsnog de gelijkmaker binnen tikte 3-3.
Ook hier ging nogal wat commotie aan vooraf: de grensrechter van RAS begon te vlaggen op het moment dat Wesley scoorde, eerst voor buitenspel, en daarna voor een vermeende uitbal. Gelukkig wees scheidsrechter Henk gedecideerd naar de middenstip, en was de gelijkmaker een feit. Onze voornamelijk Poolse tegenstanders waren het hier niet mee eens, en wilde na afloop nog even verhaal halen: “Sędzia, jak to jest?” (Herken je het Martin?) en “Jesteś moim przyjacielem”. U vraagt zich misschien af, waar was Martin, onze spits? Wesley drie keer scoren, en Martin nul keer? Deed hij wel mee? Dat laatste vragen wij ons ook af. Echt hè!
Afijn, na afloop was het nog lang gezellig op M.S.V.’71.
Deze afgelopen zaterdag moesten we aantreden tegen FC ’s Gravenzande 5. Het weer was zeer wisselvallig geweest, met hagel, sneeuw, wind en kou, maar deze zaterdag was het zeer aangenaam! We begonnen met een zeer sterk elftal: Geert, Herman, Scotty, Danny, Robbert, Bryan, Loek, Maus, Kees, Wesley, en Martin (jawel! Hij was erbij). Op de bank, uiteindelijk, Reno en Ryan, Henk ging vlaggen (niet onbelangrijk, zoals zal blijken), Fer, en Kees sr met kleindochter Isa als toeschouwers. Toch had het weinig gescheeld of we hadden te weinig man deze middag: Geert was maar net op tijd, want hij moest nog wat metselwerk in Den Haag verrichten. Heel Den Haag stond vast in verband met Extinction Rebellion en het boerenprotest, en het zorgde ervoor dat Geert bijna dat “t…. Den Haag” niet uit kwam. Maar de stad Den Haag was blij te horen dat Geert wilde vertrekken, en liet hem dan ook met voorrang en onder politiebegeleiding tot aan de stadsgrenzen gaan. Verder waren Reno en Ryan iets later vanwege een lekke band, maar…zij waren er. De lijst met afwezigen is dermate lang dat we op een gegeven moment ook niemand echt missen: Duuc, Bas, Erik, Frank, Tom, Dave, Gary, Sunil, Jan, en wie weet nog meer. Opvallend feitje is trouwens dat Gary B. op de MSV-site onder het kopje Jeugdkader zegt: “Tegenwoordig ben ik speler van het derde elftal van M.S.V. ’71.” Ik weet echter niet meer wanneer Gary met ons heeft meegedaan, maar misschien is dat een quiz vraag voor deze week.
Terug naar de wedstrijd:
Bij aankomst op veld 3, hoorden wij de opzwepende muziek uit de beatbox van de gastheren. Vol energie, maar dit stond in contrast met het elftal, want eenmaal begonnen bleek het 5e van ’s Gravenzande niet heel bijzonder goed te kunnen ballen. Veel jonge (lange!) spelers, veel heen en weer rennen, maar weinig overleg in hun spel. Aan de andere kant waren wij goed aan de bal, gecontroleerd en met enig overleg probeerden wij de aanval te zoeken. Uit een van deze aanvallen wisten wij zelfs een corner te forceren, welke door Kees werd genomen. Met een prachtige “inswinger” wist Kees de doelman te verrassen, en werd het 0-1! Hierbij moet wel worden aangetekend dat Bryan de keeper stoorde, en Robbert drie verdedigers afleidde. Eigenlijk was het dus niet zo’n heel bijzondere goal.
Zoals vaker weten wij ons geen raad met een voorsprong, en het duurde dan ook niet lang totdat wij dit uit handen gaven na ongelukkig balverlies op het middenveld: 1-1. Geert vond zelf dat hij de bal had moeten houden, en liet dat dan ook vijf minuten lang weten. Waarschijnlijk mede doordat Bryan vervangen moest worden door Reno, werd ons spel wat slordiger. Het één hoeft niet met het ander te maken te hebben, maar nog voor rust wisten de gastheren zelfs de 2-1 te maken, geheel tegen de verhouding in. Hierbij ging Geert, net als bij de eerste goal, niet helemaal vrijuit. Hierover verschillen de meningen, want Geert vond niet dat hij er iets aan kon doen, zijn 10 medespelers wel.
Na de rust werd Ryan ingebracht voor Robbert, die de tegenstander kapot had gespeeld. In de tweede helft moest het dan ook gebeuren, en zowaar scoorden we twee keer kort achter elkaar: 2-3! Beide keren was Wesley het goudhaantje. Hierna golfde het spel heen en weer, maar ’s Gravenzande werd sterker en scoorde Scotty zelfs de 3-3. Alweer een eigen doelpunt van Scott, en inmiddels heeft hij meer gescoord dan Martin. Hieraan vooraf was er wat twijfel of de bal wel of niet over de achterlijn was gegaan, en of het een achterbal was. Waar iedereen ervan uit ging dat het een achterbal was, gaf Henk een corner aan de tegenpartij. Uit deze corner werd de gelijkmaker gescoord, en dus wist Henk in elk geval een punt te pakken voor de club (i.p.v. 3 punten ).
Maar, nog voor het einde van de wedstrijd hadden we diverse kansen om de 3-4 te scoren. Helaas faalden oog in oog met de keeper diverse spelers, of misten zij het overzicht om medespelers te bedienen. Met een kleine twee minuten te spelen, was Ryan moegestreden, en maakte een opzichtige overtreding waardoor hij terecht geel kreeg, en dus 10 minuten naar de kant moest. Hiervan heeft hij er slecht twee gezeten, omdat de goed leidende scheidsrechter voor de laatste keer floot. Volgende week begint Ryan dus 8 minuten langs de kant.
Het was een prima wedstrijd, en net als vorige week werd er redelijk goed gevoetbald. Nadat vorige week Jan de man van de wedstrijd was, zijn het deze week onze metselaar Geert, ondanks de drie kleine foutjes die hij maakte, en onze spits Martin. Bij terugkomst op de club bleek dat wij het enige seniorenteam te zijn die nog punten voor de club heeft gepakt. En, speciaal voor Hanz: Scott heeft weer gescoord!