Wilhelmus 4 - M.S.V.'71 3 2-2 (2-1)
Na 2 vrije zaterdagen mocht het derde weer de wei in, letterlijk, want het veld bij Wilhelmus had waarschijnlijk bezoek gehad van de koeien van de plaatselijke boer. Het was zeer slecht, hobbelig en met kuilen. Eigenlijk een prima veld voor het niv0 wat het derde heeft ;-).
Vanwege het drukke voetbalschema had het derde ook de trainingen van de afgelopen twee weken afgezegd, zodat er een heel fitte selectie stond te trappelen om te beginnen. De elf die mochten beginnen waren Geert, Loek, Herman, Timo, Wesley, Luuk, Ronald, Arno v Z, Christiaan vd P, Kees, en Bas. Op de bank zaten Bryan, Robbert, Bart V. Jan, en de mokkenede Martin, die gepasseerd was omdat Bas beter in vorm is. Trouwe supporters zullen meteen opmerken dat er wel heel erg veel wisselspelers waren. Henk pakte de vlag om als grensrechter langs de lijn te rennen. Afwezig waren (helaas) Jack B., Sunil, Reno, Danny, gebroeders de Gier, Fer, en nog een aantal langdurig afwezigen.
De thuiswedstrijd was er één om te vergeten, het was de dag na de Furiade en negentig minuten lang gebeurde er echt niets. Toch wisten we die pot te winnen!
Vandaag moesten we de negatieve spiraal van twee verloren wedstrijden proberen te doorbreken, en het enthousiasme waarmee de elf spelers de wedstrijd begonnen was voor de neutrale toeschouwers (0 in totaal) aandoenlijk. Veel positiewisselingen, door elkaar heen lopen, en allemaal naar het vijandelijke doel lopen, waardoor de tegenstander heel veel ruimte kreeg om te voetballen. Na een minuut of 10 kon Wilhelmus gebruik maken van deze ruimtes, en door het midden een aanval opzetten, welke op eenvoudige wijze werd afgerond: 1-0.
Niet lang daarna werd Christiaan gelanceerd en binnen de zestien neergelegd. De goed leidende scheidsrechter gaf terecht een penalty, welke door Christiaan feilloos werd ingeschoten: 1-1. Dit was het teken om de moegestreden Christiaan uit zijn lijden te verlossen, en Martin mocht het laten zien. Zijn eerste actie was er een om in te lijsten. Zijn teleurstelling omdat hij op de bank moest beginnen uitte hij meteen door zijn directe concurrent Bas neer te leggen. De scheidsrechter wist eigenlijk niet of hij moest fluiten, want hoe vaak gebeurt het dat medespelers elkaar onderuithalen?
De rommelige eerste helft eindigde met een penalty voor Wilhelmus nadat Luuk zijn tegenstander over de knie legde. Ook deze penalty werd verzilverd, en daardoor gingen we rusten met een 2-1 achterstand.
De rust werd gebruikt om het tactisch nog even aan te passen, en dat ging ten koste van Ronald, Bas en Geert, die vervangen werden door Bryan, Robbert en Bart. Henk had een blessure opgelopen tijdens het vlaggen (!), en werd vervangen door F1-Jan. Deze omzettingen bleken een gouden ingreep, want de wedstrijd werd in de tweede helft gedomineerd door het derde. Verschillende aanvallen werden opgezet, maar door de slechte staat van het veld kwam het regelmatig voor dat er nogal wat ballen gemist werden, of verkeerd geraakt. Maar, dat was bij beide partijen, zodat het een vermakelijke tweede helft werd. Toch wist het derde de gelijkmaker te maken. Na een goed genomen corner kopte Martin de bal naar de geheel vrijstaande Robbert (“die grijze kan je vrij laten staan, die raakt geen bal”), die vanaf twee meter de 2-2 knap binnen wist te schieten.
Kort daarna kreeg Wilhelmus nog een hele grote kans op de 3-2, maar Bart en Robbert konden een nieuwe achterstand voorkomen. Het spel golfde heen en weer, waarbij het leek alsof de spelers van Wilhelmus af en toe buitenspel stonden. Helaas zag onze grensrechter F1-Jan het niet, omdat hij de formule 1 aan het kijken was op zijn telefoon. Opnieuw ging de wereld aan zijn aandacht voorbij, een terugkerend fenomeen. Christiaan werd er nog ingebracht voor de laatste 10-minuten om de winst te forceren. Hij creëerde inderdaad nog een hele grote kans vlak voor tijd, maar die ging helaas mis. Ook Wilhelmus werd nog gevaarlijk, maar ook bij hen was het heilige vuur verdwenen. Zo eindigde de wedstrijd in een terechte 2-2, en kon het derde weer een punt bijschrijven.
Helaas was er na de wedstrijd geen goudgele rakker in de kleedkamer, omdat onze performance coach Jack B. afwezig was. Dit gemis is natuurlijk enorm, en we hopen dan ook dat hij weer snel erbij is.